بسم الله الرحمن الرحیم

 موسى بن سيار گفت: من در خدمت حضرت رضا عليه السّلام بودم وارد كوچه‏هاى طوس شديم سر و صدائى شنيدم از پى آن صدا رفتم ديدم جنازه‏اى است. همين كه چشمم بجنازه افتاد ديدم حضرت رضا عليه السّلام پاى از ركاب خارج نموده پياده شد و بطرف جنازه آمد جنازه را بلند كرد چنان بآن جنازه چسبيده بود مثل بره‏اى كه بمادرش بچسبد بعد فرمود بمن موسى بن سيار هر كس تشييع از جنازه يكى از دوستان ما بنمايد چنان گناهانش ميريزد مثل اينكه تازه از مادر متولد شده و گناهى برايش نمى‏ماند.

همان طور رفت تا آن جنازه را كنار قبر گذاشتند امام عليه السّلام جلو رفت و مردم را از اطراف جنازه دور كرد تا ميت را مشاهده كرد دست روى سينه‏اش گذاشت سپس فرمود: فلانى پسر فلان كس ترا به بهشت بشارت ميدهم ديگر پس از اين ساعت ترسى بر تو نيست.

عرضكردم فدايت شوم اين مرد را ميشناسى؟! بخدا قسم باين سرزمين تا امروز پا نگذاشته‏اى فرمود: موسى! مگر نميدانى اعمال شيعيان هر صبح و شام‏ بر ما ائمه عرضه مى‏شود هر كوتاهى كه داشته باشند از خدا درخواست ميكنيم از آن چشم پوشى نمايد و هر كار نيك كه داشته باشند از پروردگار تقاضا ميكنيم پاداش آنها را بدهد.

 بررسی گزارش اعمال ما توسط پیامبر و ائمه علیهم السلام امر غریبی نیست، بلکه مطابق صریح آیات قرآن است. خداوند در قرآن کریم می فرماید:

 وَ قُلِ اعْمَلُواْ فَسَيرََى اللَّهُ عَمَلَكمُ‏ْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ  وَ سَترَُدُّونَ إِلىَ‏ عَالِمِ الْغَيْبِ وَ الشهََّادَةِ فَيُنَبِّئُكمُ بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ

ای پیامبر! بگو: «عمل كنيد كه خدا و رسولش و مؤمنان ناظر اعمال شما خواهند بود و به زودى به سوى كسى باز مى‏گرديد كه داناى پنهان و آشكار است و شما را از كردارتان خبر مى‏دهد (105)

عبد اللَّه بن ابان روغن فروش كه در نزد امام رضا عليه السّلام صاحب مقام و منزلتى بود گويد: به امام رضا عليه السّلام عرض كردم:  براى من و خانواده‏ام دعا ‏کنید. حضرت فرمود: آيا گمان کرده ای که چنين كارى نمى‏كنم؟! قسم به خدا همانا اعمال شما در هر روز و شب بر من عرضه مى‏شود. عبد اللَّه گويد: اين سخن امام را بزرگ شمردم  (و در نزد من امرى عظيم جلوه كرد) پس حضرت فرمود: آيا كتاب خداى عزّ و جلّ را نخوانده‏اى كه مى‏فرمايد: «و بگو عمل كنيد كه زود باشد كه خداوند و رسول او و مؤمنان عمل شما را ببينند» به خدا سوگند كه مراد از مؤمنون در اين آيه على بن ابى طالب عليه السّلام و [ائمه طاهرين‏] هستند.

اگر ما به این درک برسیم که تحت نظارت خدا، پیامبر و امام زمان خود قرار داریم در رفتارهای خود تجدید نظر خواهیم کرد و با اصلاح آنها دل مولای خویش را شاد خواهیم ساخت. آیا شاد ساختن مولا، نوعی کمک و یاری به او نیست؟ و آیا اندوهگین ساختن مولا، نوعی دامن زدن به دردها و گرفتاریهای حضرتش به شمار نمی آید؟

اگر فرصت یک گناه پیش بیاید و ما بخواهیم آن گناه را مرتکب شویم. ناگهان متوجه شویم که یک بچه 4 یا 5 ساله ما را نگاه میکند. آیا انصافا بدون توجه به نگاه بچه کار خودمان را انجام می دهیم؟ آیا از آن بچه شرم نکرده در جلو چشمان او گناه را انجام می دهیم؟ به قطع یقین هیچ کسی کار زشت و گناهی را در مقابل دیگران انجام نمی دهد. پس چرا ما حرمت خدا و حجتش را رعایت نمی کنیم؟ پس چرا ما در مقابل و حضور خدا بی شرمانه گناه و معصیت میکنیم؟ آیا خدا و  امام زمان علیه السلام به اندازه آن بچه 5 ساله برای ما اهمیت ندارند؟

 عقیده به این که پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و امام هر زمان بر احوال شیعیان آن عصر احاطه دارد، از روایات و اسناد متعددی برگرفته شده است و چنانچه گذشت این اخبار و روایات موافق قرآن است.  نمونه ای دیگر از این روایات مربوط به این موضوع خبری است که از جناب ابوبصیر نقل شده است. او گوید شنیدم که امام صادق علیه السلام به  مردی از اهل آفریقا می فرمود: حال راشدچطور است؟ مرد گفت:  که او را ترک گفتم در حالی که لحاظ جسمی و هم از لحاظ دینی وضعیت خوبی داشت و به شما سلام رساند. حضرت فرمودند: خدایش رحمت کند!  مرد گفت: مگر او مرده است؟ امام فرمود: آری. مرد گفت: چه وقت؟ امام فرمود: دو روز پس از خارج شدن تو. آن مرد گفت: به خدا قسم او بیمار نبود و هیچ ناراحتی هم نداشت و انسان بر اثر بیماری و ناراحتی است که می میرد! ابوبصیر پرسید آن مرد که بود؟ امام فرمود: او یکی از شیعیان ما بود که ما را دوست می داشت. سپس امام فرمود: « اگر چنین فکر کنید که ما نسبت به شما دیدگانی بینا و گوش هایی شنوا نداریم، بد تصور کرده اید. قسم به خدا هیچ یک از اعمال شما بر ما مخفی نیست. پس ما را نزد خود حاضر بدانید و خویشتن را به  کارهای خوب عادت دهید و از اهل خیر باشید تا به این صفت شناخته شوید، که من فرزندان و شیعیان خود را به این امر سفارش میکنم.»

 و روایت دیگر موید این عقیده است، که حضرت امام عصر علیه السلام می فرماید:

انّا غير مهملين لمراعاتكم و لا ناسين لذكركم، و لولا ذلك لنزل بكم اللّأواء و اصطلمكم الاعداء»

ما در رعايت حال شما كوتاهى نمى‏كنيم و ياد شما را از خاطر نبرده‏ايم، و اگر جز اين بود از هر سو گرفتارى بشمار و مى‏آورد و دشمنان شما، شما را از ميان ميبردند.

 به راستی اگر ما خود را در محضر مولایمان بدانیم و آگاهی و نظارتش را بر تک تک اعمالمان حس کنیم، همان کارهایی را میکنیم که تا به حال می کردیم؟

بیاییم همواره خود را در محضر امام زمان ببینیم و خود را به کارهای خوب عادت دهیم. بیاییم با شاد ساختن اماممان، در این راه او را یاری کنیم. پس اگر دل غمگین و پر غصه امام زمان مان برایمان مهم است. اگر شاد کردن دل نازنین آن حضرت برایمان بهایی دارد. بر من و شما باد به این که آن جناب را همیشه و هر جا در کنار خود ببینیم مثل یک نوکر و غلامی که آقایش در کنار اوست.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: